کد مطلب:48880 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » قرآن

حكمت و فلسفه قرائت آيه شريفه آمن الرسول بما انزل اليك چيست؟

خواندن اين دو آيه با دقت و توجه در مفهوم آن، فوايد و ثمرات زيادي دارد. 1. انسان را متوجه ذات الهي ميكند، چون نخستين فايده تلاوت هر آيه ياد خداست. 2. انسان را به خدا نزديك و روح را صفا و لذت ميبخشد، چون با ياد خدا و توجه به او انسان از ماديات جدا و به خدا و معنويات نزديك ميگردد. 3. روح تسليم و اطاعت از دستورات الهي، در انسان شكوفا ميگردد. 4. توجه و اعتقاد انسان به اصول دين زيادتر ميشود; چون آيه متضمن اصول دين، توحيد، نبوت و معاد است.

5. انسان با خواندن اين دو آيه ناتواني و ضعف خود را در برابر ذات لايزال الهي، ابراز ميكند و عرضه ميدارد: پروردگارا ما فراموش كرديم، يا خطا نموديم ما را مؤاخذه مكن پروردگارا تكليف سنگيني بر ما قرار مده آن چنان كه ]به خاطر گناه و طغيان[ بر كساني كه پيش از ما بودند قرار دادي.

6. در پايان آيه انسان به درگاه الهي توبه ميكند و آمرزش گناه خود را از خدا طلب ميكند و عرض ميكند: خدايا آثار گناه را از ما بشوي و ما را ببخش و در رحمت خود قرار ده تو مولا و سرپرست مائي ما را بر كافران پيروز گردان.

در روايات امامان معصوم، اجر و فضيلت زيادي براي تلاوت اين دو آيه بيان فرمودهاند: پيامبراكرم9 ميفرمايد: از جانب خداوند به من خطاب شد به تو و به امت تو گنجي از گنجهاي بهشت عطا كردم و آن فاتحة الكتاب و آيه آخر سوره بقره است.(تفسير نور الثقلين، الحويزي، ج 1، ص 308، نشر دار الكتب العلميه.)

در حديث ديگر فرمود: كسي كه قرائت كند چهار آيه از اول سوره بقره و آية الكرسي و دو آيه بعد از آن و سه آيه آخر سورة بقره هرگز آن چه نميپسندد و كراهت دارد به او نميرسد و شيطان به او نزديك نميشود و قرآن را فراموش نميكند.(تفسير نور الثقلين، الحويزي، ج 1، ص 308، نشر دارالكتب العلمية / كنز الدقائق، ميرزا محمد مشهدي، ج 1، ص 700، مؤسسه نشر الاسلامي التابعة لجماعة المدرسين.)

با توجه به فضيلت و ثواب زيادي كه در روايات براي قرائت اين آيات بيان شده و با در نظر گرفتن محتواي جامع و ارزشمندي كه اين آيات در بر دارد، در بعضي از مساجد پس از نماز جماعت به جاي تعقيب نماز اين دو آيه كه آخرين آيات سوره بقره ميباشندقرائت ميشود، بعضي از مفسران گفتهاند: اين دو آيه در بردارنده خلاصه و چكيدهاي از احكام و مطالبي ميباشند كه در سورة بقره آمده.(تفسير الميزان، علامه طباطبايي، ج 2، ص 440، نشر مؤسسة اعلمي.)